Ik wil niet in clichés vervallen of pathetisch klinken, maar wat worden ze snel groot!!
Het ene moment ben je de luiers aan het verschonen en voor je het weet zijn het (bijna helemaal) zelfstandige jongvolwassen.
Wil je ook foto's van je bijna volwassen kind? Stuur me een berichtje en dan bespreken we de mogelijkheden.
Dit is Luca!
De laatste tijd heb ik veel portretten van tieners en jongvolwassenen gemaakt; ook portretten voor Luca. Ik vind het altijd fijn om een mooi portret voor iemand te kunnen maken, maar portretten van jongvolwassenen vind ik extra bijzonder.
Het is een bijzondere levensfase waarin zoveel gebeurt, voor het eerst op eigen benen staan en er worden grote levenskeuzes gemaakt als: welke opleiding ga ik volgen, wat voor een werk ga ik doen, waar ga ik wonen, de eerste liefdes en het losmaken van waar je vandaan kom. Voor de een is het een groot spannend avontuur voor de ander gaat het gepaard met grote onzekerheid of zelfs stress of angst.
Luca is net 18 geworden, mooi, creatief, lief en heel erg intelligent, maar ook onzeker.
Door alle verhalen heen hoor ik haar worsteling met het” idee” dat ze ADHD heeft. Vooral de angst van, in hoeverre dat haar gaat belemmeren haar dromen te realiseren. Hierdoor voelt ze zich soms ook anders dan anderen.
Ik herken dat gevoel van toen ik zelf haar leeftijd had. Ik schrijf niet voor niets op mijn About Page “Tijdens mijn jeugd had ik het gevoel dat ik anders dan anderen was. Nu weet ik dat we allemaal “anders” zijn. We zijn allemaal uniek en ik probeer jouw authenticiteit en schoonheid te vangen in mijn foto’s.
I SEE YOU!”
Laten we eerlijk zijn…. We hebben toch allemaal wat. We hebben allemaal zo onze belemmeringen en tekortkomingen. En ook al kan het handig zijn om te weten wat je beperkingen zijn, denk ik dat het vooral goed is om je te focussen op wat je wel kunt en waar je goed in bent, of beter nog waar je blij van wordt!
De tieners en jongvolwassenen die ik portretteer kijken vaak recht in de lens en meestal zonder grote glimlach. Meestal kijken ze ontspannen, soms serieus, of met een kritische blik zoals alleen tieners dat doen, maar vooral als zichzelf!
Dat betekent overigens niet dat er nooit gelachen wordt tijdens de fotoshoot!
Als ik haar mijn speciale foto-creditkaart waar alle foto’s opstaan kom brengen, laat ze stralend haar zolderwoning zien waar ze sinds kort samen met haar vriendje woont. Ik vertel haar dat ik ook op mijn 18e samen met een vriendje op een zolderwoning woonde. “Ow hoe is dat afgelopen? Ik wil het graag anders gaan doen dan mijn ouders.” Roept ze.
Volgens mij is dat iets waar we ons allemaal wel in herkennen?! 🙂 Lieve Luca, en alle jongvolwassenen die ik heb gefotografeerd en nog ga fotograferen: Jullie zijn niet je vader en je moeder, jullie gaan je eigen fouten maken en dat is helemaal oké, als het goed is steek je er wat van op en wordt je er een beter mens van. We mogen fouten maken. We zijn mensen en geen perfecte wezens. Wees maar lief voor jezelf!
